Ik ben geen werkverslaafde. Ik ben aan het genietwerken!

Ok, dit wordt een persoonlijk verhaal. Soms stelden m’n kinderen de vraag: “Mama, heb je een werkverslaving of zo? Je hoeft toch niet altijd te werken?” Kortaf en zuchtend antwoordde ik met mijn standaard tekst:  “Mama moet wel werken, want anders hebben we geen centjes om ons huis en ons eten te betalen.”  Zelf geloofde ik het. Uiteindelijk stopten ze met vragen en gingen ze lief spelen. Pffff… Pijnlijk om op te schrijven. Bezorgde vrienden en familieleden vroegen het ook: “Hoe doe jij dat toch, zoveel werken?” Nou, ik kan gewoon veel werk verstouwen op een dag. Ik doe waar mijn passie ligt, want:

Ik ben een Genietwerker, toch?

Werkverslaving? Ik? Ik ben Genietwerker! Ik vind werken leuk en doe het graag! Wat is daar mis mee? Ik ben helemaal niet verslavingsgevoelig! Ik rook niet, drink geen alcohol (meer), beweeg genoeg, ik heb mijn eetgedrag aangepast. Pffff… vol in de weerstand ging ik. Tijd voor onderzoek op internet. Ik typ: ‘werkverslaving’ en lees: “Er zijn diverse mogelijke oorzaken voor het ontwikkelen van een werkverslaving. Sommige mensen hebben voortdurend nieuwe ervaringen en uitdagingen nodig. Ze halen een kick uit mooie resultaten, maar hebben steeds nieuwe prikkels nodig. Anderen voelen zich pas nuttig als ze hard werken of weten simpelweg niet wat ze met vrije tijd zouden moeten doen.”

“Ze voelen zich angstig en onzeker en stellen hoge eisen aan zichzelf. Soms is het werk een uitvlucht omdat andere dingen in hun leven niet zo lekker lopen. Zolang je je op je werk stort, hoeven workaholics niet na te denken over andere dingen.”

“Workaholics komen meestal pas bij de huisarts terecht als het eigenlijk te laat is. Ze zien zelf niet in dat ze een probleem hebben, totdat ze opbranden of depressieve klachten krijgen. Om hun gevoelens te verdoven, vluchten ze in eten, drank, drugs, medicijnen of gokken. Zo kan het van kwaad tot erger gaan…”

Ok. Ik val even stil. De vetgedrukte woorden zijn allemaal op mij van toepassing. Ik ga zitten in mijn favoriete anti-stress-stoel-met-zachte-deken, naar buiten kijken zonder iets te doen. Hoe lang lukt me dat? Vijf minuten. Mijn monkey mind een bezigheid geven: op mijn ademhaling letten. Dan hoor ik een bliebje van mijn telefoon en weet dat mijn klant een spannend verkoopgesprek heeft gehad vandaag. Zou hij al…?

Ik ben een werkverslaafde

Ok. De diagnose is gesteld. Verbindend Zakendoen? Dat doe ik. Genietwerken? Dat doe ik niet. Ik ben werkverslaafd. En nu? Hoe kom ik hier af? Want om eerlijk te zijn, heb ik de term Genietwerken bedacht met als definitie: de vrijheid hebben om te werken met wie ik wil, wanneer ik wil, als ik dat wil en hoe ik dat wil. Terwijl het een schuilnaam is voor mijn onbeperkte werkverslaving en een kick halen uit de grote resultaten van mijn klanten. BAM!!! Die komt hard aan.

Ik ga erop kauwen. Wat geeft me energie? Wat kost me energie? Hoeveel tijd heeft werk nodig ten opzichte van andere activiteiten? Hoe plan ik dat in? Het duizelt me. Ik ben hier nog lang niet klaar mee.

Dan te rade bij mijn lief. Hij maakte in 2000 een wereldreis: “hoe lang duurde het voordat je niet meer aan je werk dacht?” Zijn antwoord: “Toch zeker drie maanden.” Ok, dat kan ik. Het jaar genietwerkend doorbrengen en het volgende jaar ook weer genietwerkend beginnen. Ons kasteel in Frankrijk zal me die rust brengen. Niet meer werken voor de adrenaline kick, maar werken voor de fun. En tijd nemen voor andere dingen. Gasten ontvangen, wandelen, niks doen… Pfff, dat wordt een uitdaging…

Voor nu vraag ik je: ben je of ken je iemand die met hetzelfde te maken heeft (gehad)? Heb je tips, inspiratie, ideeën voor me, hoe ik de komende tijd echt genietwerkend doorkom? Bestaat er zoiets als een AA voor werkverslaafden?