Hoe voorkom ik die stomme impulsaankopen?
De gemiddelde vrouw geeft jaarlijks bijna 1100 euro uit aan impulsieve aankopen en één op de tien verkwist op deze manier zelfs 2700 euro. Dat blijkt uit een rondvraag van OnePoll die onder 2.000 vrouwen heeft plaatsgevonden. Uit dit Britse onderzoek blijkt dat bijna elk winkeldagje eindigt met een onverwachte aankoop, van schoenen tot dvd’s en make-up.
Waarom geven vrouwen zoveel geld uit aan impulsinkopen?
Wat is dat voor een mindset? Is dat zelfzorg? Is dat echt lief zijn voor jezelf? Twee van de drie vrouwen geven toe regelmatig af te dwalen van geplande aankopen en thuis te komen met één of meer artikelen die ze niet hadden ingecalculeerd. Schoenen zijn de meest voorkomende impulsieve aankopen, gevolgd door dvd’s, tijdschriften en kleding.
The old times
Ik weet nog dat ik er ook last van had. Ik liep in de stad, vaak met m’n dochter. Het was gezellig, het rook er lekker, mensen waren in een goede stemming. M’n gedachten begonnen hun werk te doen. “Nu is dat shirtje er nog. Het staat wel leuk. Oeps wel duur. Maar ja, dan heb ik ook iets naar dat feest. Even verder kijken? Nee joh, stel dat het straks weg is!” En dan kocht ik het. De verkoopster is vriendelijk. Mooie voorjaarskleuren. Er worden er veel van verkocht momenteel, terwijl we ze nog maar net in de winkel hebben. U bent er op tijd bij. Mijn dochter glunderend. Haar mama mooi. Ze had me dan toch maar mooi geholpen met uitzoeken. Ik prees haar. En we gingen naar de volgende winkel. Waar ze weer begon aan te prijzen. Maar dan kleding voor haarzelf. Een goede moeder geeft ook daaraan toe. Het is besmettelijk!
Dan kwamen we thuis. Tassen vol. Uitleggen aan mijn partner hoefde ik het gelukkig niet. Mijn portemonnee. Mijn impulsaankopen. Uitleggen aan mezelf wel. Mijn kast puilde al uit. Veel kon ik al niet terugvinden. En nu dit nog erbij. Het moment was voorbij. Dochterlief ging huppelend buiten spelen. Met een leeg gevoel knipte ik de kaartjes eraf. Snel aandoen dan.
Reactief of creatief kopen?
Hoe komt dat nou? Dat ik mezelf op zo’n moment niet in de hand had? Daar in die gezellige stad. Met die leuke winkels en terrasjes? Ik vulde een gat, een gat waar zelf-liefde hoorde te zijn. In plaats daarvan was er onzekerheid. Zie ik er wel goed uit? Vindt mijn dochter het gezellig met mij hier in de stad? Zoveel mensen die er rondlopen. Mijn hoofd raakt verward. De hele week hard gewerkt. Alleen nu tijd om te winkelen. Terwijl al die andere mensen er ook rondlopen. Teveel prikkels. Hoe kan ik die doven? Ik had er toch recht op? Ik had er toch hard voor gewerkt?
Impulsaankopen voorkomen
Inmiddels weet ik het wel. En mijn dochter ook. Het heeft te maken met reactief en creatief. Impulsaankopen zijn reactief. Ik weet dat als ik zonder plan de stad in ga, ik terugkom met iets waar ik van tevoren niet goed over na heb gedacht. En daarna niet veel ga dragen. Dus verplicht ik mezelf om vantevoren door mijn kledingkasten te gaan. En twee stuks overtollige kleding weg te geven alvorens ik een stuk nieuw mag kopen. Dat duurt een tijdje. Maar ruimt heerlijk op. Ook in mijn hoofd. Creatief dus.
Daarna vraag ik mezelf af, net zoals ik dat doe voor mijn bedrijfsaankopen:
- Heb ik het nodig?
- Heb ik de Euro’s ervoor (over)?
- Heb ik de alternatieven onderzocht?
- Tijdens de aankoop: heb ik goed onderhandeld?
Dit alles zorgt ervoor, dat mijn privé aankopen zich niet meer in de onbewuste ‘zelfliefde-gatvullende’ sfeer afspelen. Sterker nog, vaak ben ik heerlijk opgelucht. Ik ga de stad in om NIETS te kopen of ik ga de stad in om IETS te kopen. Vaker NIETS dan IETS. En als het NIETS is, mag ik mezelf belonen op een heerlijke kop cappucino op het terras. Waar ik kijk naar voorbijtrekkende mensen die impulsaankopen doen. Ikke lekker niet meer. En mijn dochter? Die leert van mijn goede voorbeeld. Hoop ik.
Wat is jouw ervaring met impulsaankopen? Deel ze hier met ons.
